Diplomlaboraĵoj

La klarigon pri la tipoj de la diplomlaboraĵoj bv. legi ĉi tie.

Reveni al la serĉilo | Ĝustigi la serĉparametrojn

Entute trafoj: 339

Titolo  Nomo  Jaro  Lando ↓ Lasta redakto 
91

Redistribuo lingva sur la internacia scenejo: ĉu rolo por Esperanto?

-La problemo de la lingvo distribuo sur internacia nivelo -Perspektivoj de nova lingva distribua mondskale -La komunikado laŭ la esperantistoj -La akiroj de Esperanto en la kampo de komunikado -Stato de la problemo en la Eŭropa Komunumo

Internacia lingvo kaj gazetaro

DONNAY, Françoise1988FR - Francujo2011-12-01 08:00:57
92

Rusaj influoj en Esperanto ĉe ruslingvaj esperantistoj en la sfero de verba morfologio

Tiu magistriga diplomlaboro (mémoire de maîtrise) ĝenerale celas starigi fundamenton por dialektologia aliro al la studado de Esperanto. La premiso estas, ke Esperanto, male al la "malnovaj" etnaj lingvoj, ne havas plene memstaran funkciadon: ne ĉiuj eroj de la lingvo estas normigitaj, kaj la eksternormaj eroj funkcias laŭ imito de la gepatra lingvo de ĉiu unuopa esperantisto. La gepatra- lingvajn influojn oni ne devas kondamni kiel forĵetendajn "erarojn", sed oni devas konsideri ilin kiel integran parton de la Esperanta lingvo-sistemo. La studo analizas la respektivajn gravecojn de normo-obeado kaj la gepatra-lingva influo en la rusa "dialekto" de Esperanto, pli specife en la sfero de verba morfologio kaj en elektitaj kvin verkoj aŭ originale verkitaj aŭ elrusigitaj de ruslingvanoj. La ĉefaj konstatoj pritraktas la verban "aspekton". Post ĝenerala diskuto, ĉu Esperanto havas "aspektojn"(al kio la aŭtoro respondas ne, kritikante la asertojn de PAG) estas prezentataj kelkaj teoriaj tekstoj verkitaj de slavoj, en kiuj la aŭtoroj tamen trovas en Esperanto semantikajn kaj morfologiajn ekvivalentojn de la slava "aspekto". Detala analizo de la kvin traktitaj verkoj efektive montras, ke la rusaj aŭtoroj emas enkonduki rimedojn efektive ekzistantajn en la lingvo (prefikso -ad-,kompleksaj tempoj). Statistika analizo tamen montras, ke tiu lingvouzado ne tro endanĝerigas interkompreniĝon: tiuj aspektaj procedoj tuŝas nur proksimime 30% el ĉiuj verboformoj.

Interlingvistiko

DAWSON, Alain1983FR - Francujo2010-10-21 22:18:07
93

Esperanto-parolo: vigliganta aktiveco en la elementa lernejo.

La verko celas, pere de Esperanto, vigligi la aktivecojn en la elementa lernejo. La aŭtoro realigis por tio konceptojn, gravuraĵojn, komunikilojn, kiuj povas interesi la instruistojn, infanojn kaj gepatrojn. Li proponis sep afiŝojn por instruistoj kaj infanoj, subskribon favore al Esperanto por la gepatroj, kaj video-filmon.

Instruado/edukado kaj internacia lingvo

DELAUNOY, Xavier1984FR - Francujo2010-10-21 22:15:32
94

Esperanto : La interna ideo en siaj originoj kaj kelkaj el siaj esprimoj kaj manifestiĝoj (ĉu helpo aŭ obstaklo en la disvastigo de la lingvo ?)

Temas pri la ekzisto kaj rolo de la "Interna Ideo" de Esperant(ism)o, unue difinita kiel "frateco kaj justeco inter ĉiuj popoloj" (2-a UK, Genève, 1906), de (Ludoviko) Lazar Markoviĉ (aŭ Lejzer Motelev) ZAMENHOF. La tezo studas la influon de la familia kaj socia origino (judeco), kaj poste de tolstojismo, sur la elpensanton de Esperanto, kiu unue revis pri fondo de hilelismo (laŭ la nomo de Hillel la Maljuna, samtempulo de Jesuo), kaj poste de homaranismo, "neŭtrala ponto inter la religioj" (kiel Esperanto volas esti neŭtrala ponto inter la lingvoj), ambaŭ rifuzitaj de la esperantistaro. La malpli preciza interna ideo, ĝenerale akceptata, sorbe inkludis idealon de tolerema neŭtraleco kaj de paco ; la lingvo estis proponata al la Ruĝa Kruco kaj servis en la sava gastigado de aŭstraj infanoj, ĉefe en Hispanio ; kaj la solidareco (Interhelpo de UEA) ebligis la forsavon de pluraj judaj esperantistoj (laŭ neeldonitaj korespondaĵoj el UEA-arkivoj). Post la morto de Zamenhof (14-4-1917) la ideo, aparte memorigita en rilato kun lia naskiĝtago kaj liaj tombo en Varsovio kaj naskiĝurbo Byałystok (UK-oj 1927, 31, 37, 59, 87, 2009), restis viva unue danke al la Rondo(j) "Konkordo", ĉefe en Pollando ĉirkaŭ la familio Zamenhof (Klara, Leono, Felikso, Lidja). Intermilite en Francio la lingvo estis favore akceptata kaj subtenata – eble pere de reto de DREYFUS-defendantoj ĉirkaŭ Gaston MOCH kaj poste Paul PAINLEVE – de 42 anoj de la Scienca Akademio. Esperanto disvastiĝetis ĉe Libervola Civila Helpservo Internacia ktp. Malgraŭ strangaĵetoj (himno, verdaj flago kaj steloj...) kiuj eble repuŝis neesperantistojn, kelkaj ĵuroj "reunuigi la homaron" estis garantio, se ne ĉiam de progreso, almenaŭ de daŭro. [E-trad. de la oficiala resumo]

Historio de Esperanto-Movado

LAVARENNE, Christian2012FR - Francujo2016-07-06 14:22:40
95

Esperanto, inter universalaj idealoj kaj lokaj kulturaj praktikoj. La kazoj franca, belga kaj brazila.

Bien qu’un nombre considérable d’études soient dernièrement consacrées à l’espéranto, celles-ci s’arrêtent dans leur grande majorité à la dimension linguistique, notamment au caractère propédeutique de cette langue. Les aspects culturels et identitaires sont omis, en négligeant le fait que, si l’espéranto est actuellement la langue construite la plus parlée au monde, elle doit en grande mesure son succès à la personnalité de son créateur, Ludwik Zamenhof. Celui-ci a formulé une philosophie appelée « homaranisme », par laquelle il concevait l’humanité comme une grande famille, indépendamment de l’origine ethnique, de la religion ou de la langue parlée des individus. L’espéranto surgit justement de son désir d’union de la famille humaine, dans le contexte de la montée des nationalismes à la fin du XIXèmesiècle. Depuis, il est devenu langue de diffusion de nombreuses idéologies, qui y voient un instrument propice à leur expansion. Actuellement, il compte des locuteurs répandus sur tous les cinq continents habitables. Cette recherche analyse les cultures espérantistes française, belge et brésilienne, en mettant en regard l’adaptation locale de l’espéranto et les constructions identitaires et culturelles internationales, favorisées par les congrès annuels mondiaux d’espéranto. À travers l’étude participative et la méthodologie qualitative, divers profils d’espérantistes sont analysés afin d’offrir une perspective complexe sur le monde espérantophone.

Alia

BURGHELEA, Manuela2016FR - Francujo2019-03-10 17:32:21
96

Tempo kaj aspekto en la verbaj markiloj. La kazo de konstruita lingvo : esperanto.

Tiu studo analizas Esperanton laŭ la aspekta kaj tempa aspektoj, kaj aparte priesploras la problemon de la valoroj de la pasivaj formoj -at- kaj -it-. Unue, la celo estas montri ke tiu konstruita lingvo povas esti studata samkiel ĉiuj aliaj naturaj lingvoj. Ĝia statuso ne implicas artefaritecon. Ĝi respektas la kriteriojn de natureco, do ĝi estas kongrua kun la homa funkciado. Tio aparte validas pro ĝia regulemo, tra leksiko, fonologio, sintakso kaj eĉ konjugacio. Tamen, tiu reguleco de la konjugacio ne validas se oni deziras distingi inter verbaj markiloj kaj aspektaj markiloj. Fakte, tiu terminologio ne estas taŭga por plimulto de la lingvoj, inkluzive Esperanto. Tiu laboraĵo pristudas la verbajn finaĵojn kiel markiloj ligitaj al enunciativaj operacioj. Tio ebligas konstrui regulan sistemon, kvankam la surfacaj valoroj ne ŝajnas regulaj. La hipotezo estas ĉi tie la distingo inter markiloj por aserto (-as, -is kaj -os), markiloj por tempa lokigo (-ant, -int- kaj -ont-), kaj markiloj por pasiva diatezo (-at-, -it- kaj -ot-). La diferencoj inter ĉiu tipo de markiloj dependas de la vokalo kiu estas uzata. Tiuj diferencoj de funkciado klarigas kial la markilo -at- ne havas simetrian funkciadon kiel -it-.

Esperantologio

COTINET, Agathe2019FR - Francujo2022-09-30 16:52:37
97

La vortludoj en la verkaro de Raymond Schwartz

La tezo celas jenon: montri la ekziston kaj la abundon en la verkaro de R. Schwartz de vortludoj en Esperanto aŭ integritaj en oratoraĵo en Esperanto, kies mekanismoj plej parte kuŝas en funkciado de ĉi- tiu kiel lingvo, statuso ne ĉiam akceptita ĝis nin; per tiu esploro serĉi informojn ne nur pri la ĝeneralaj trajtoj de la lingvo, sed ankaŭ pri lingvistikaj karakterizaĵoj de Esperanto; kontribui al la apliko de la lingvistikaj analizmetodoj al ĉi- tiu internacia planlingvo, same kiel al kiu ajn alia lingvo.

Esperanta literaturo

LLOANCY, Marie-Thérèse1985FR - Francujo2010-11-17 22:32:32
98

Aksiologio kaj sintakso en la klasifikado de la morfemoj en la ĉina kaj en Esperanto. Surbendigo kaj analizo de esperantlingva tekstospecimeno.

"Kiam mi decidis doktoriĝi pri Esperanta temo, en 1976, mi havis diplomon pri matematiko, sed neniun pri lingvistiko kaj pro tio mi devis plenumi kelkajn taskojn antaŭ ol propracence verki la veran disertacion? Sed ili estas rapidaj tajpaĵoj, ne celantaj publikigon (tamen ne sekretaj). Aksiologio kaj sintakso estas la unua dokumento, kie mi pridiskutas la neceson analizi dise la sintaksan kaj la semantikan informojn en mesaĝo, uzante alispecajn unuojn ("morfemo" por semantika informo, "vorto" por intaksa informo), temo retrovebla en mia disertacio. "ĉap. 2 ).Surbendigo kaj analizo estis deviga universitata tasko: oni postulis, ke ni fonetike transskribu plurajn minutojn (teorie 20, sed fakte mi limigis .....) da parolata lingvo kaj analizu ekde tio fonologiajn aŭ aliajn problemojn ".

Lingvistikaj komparstudoj inter Eo kaj aliaj lingvoj

LO JACOMO, François1977FR - Francujo2010-11-23 23:17:40
99

Libereco aŭ aŭtoritato en la evoluo de Esperanto

Temas pri prezentado de Esperanto, viva lingvo, parolata de komunumo, kiu starigas al si mem multajn demandojn rilate al ĝia evoluo: ĉu konstruita lingvo kiel Esperanto povas libere evolui, ĉu la regulo difinas la uzon aŭ ĉu la uzo kreas la regulon, ĉu evoluo estas aŭtomata kaj nekontrolebla fenomeno? Tiu ĉi tezo starigas plli da demandoj ol ĝi solvas. Kvankam ĝi konklude proponas precizan programon por antaŭvidi kaj helpi la evoluon de Esperanto. Fakte ĝi ne konstituas finon de esplorlaboro, sed pli ĝuste deirpnkton por larĝa dialogo al kiu ĉiuj legantoj estas invitataj.

Esperantologio

LO JACOMO, François1981FR - Francujo2010-12-01 20:35:45
100

La uzado de la volitivo en Esperanto laŭ la "ekzercaro" de Zamenhof

Prezento de la kelkdek frazoj en la Ekzercaro kun "u"- finiĝaj verboformoj. Ties klasigo laŭ la kuntekstoj de "u": en nedependaj propozicioj aŭ post "ke", ktp.; ankaŭ la radiko de la verbo estas parto de tiu kunteksto de "u". Diskutado de eventuala ia signifa unueco de "u" en la diversaj okazoj (oni emas jese respondi kaj eĉ sugestas unuecon aŭ specialan proksimecon kun "n"). Diskutado de la demando, ĉu"u" estas unu monemo(t.e.signero); jesa respondo estus tre malfacila, kvankam ebla (depende de iuj principoj kaj metodaj elektoj). Starigo de la demando, kie kuŝas la malfacile pridubebla unueco de "u" se ĝi ne estas unu monemo.Oni emfazas interalie la apartigon inter la imperativaj uzoj de "u" ( la sensubjekta) kaj la certeraj.

Esperantologio

SIMONNET, François1980FR - Francujo2011-06-13 05:46:24
1 ... 6 7 8 9 10 11 12 13 ... 34

Kopirajto © 2001 - 2024 edukado.net. Ĉiuj rajtoj rezervitaj.
Funkciigita de Fondaĵo Edukado.net kunlabore kun E-dukati, ESF kaj E@I.