Diplomlaboraĵoj

Esplorado pri universala lingvo: soci-lingvistika komparo de la franca kaj Esperanto.

Disertacio en du partoj: 1° Soci-kultura kaj psikologia komparo de kondiĉoj kaj kriterioj pri elekto de universala lingvo; 2°Lingvistika komparo. La du partoj traktas Esperanton kaj la francan kiel ekzemplojn de lingvoj de iliaj respektivan kategorioj: planita kaj natura.

Bazo-Lingvo por la aŭtomata tradukado

Lingvoŝanĝiĝo en planlingvo, per la ekzemplo de Esperanto

La disertacio detale esploras, ĉu aŭ kiaj fenomenoj de lingvo-ŝanĝiĝo aperis ĝis nun en Esperanto. La abundo da rezultoj montras, ke la lingvo evoluis grandparte en la kadro de la origina bazo, sed ke tamen en kelkaj punktoj ankaŭ deviantaj, sistem-ŝanĝantaj evoluoj okazis kaj estis akceptitaj. (la verkinto)

Rolo de diversaj instruiloj kaj metodoj en la fremdlingvo-instruado(Esperanto) por 4-6 jaraj infanoj

La laboraĵo okupiĝas pri specifaĵoj de evolu-psikologio de 4-6-jaraj infanoj (precipe surbaze de hungara literaturo), ĝi esploras la kvanton kaj kvaliton de instrumaterialo, la aplikeblajn metodojn kaj instruhelpiojn. Ĝi donas horskizojn kaj valoran krestomation. La temo povas elvoki grandan intereson, ĉar pri infanĝardena E- instruado ĝis nin aperis apenaŭ studoj. La verkintino mem estas infanĝardenistino; tial ŝi povis kontroli siajn konstatojn kaj tekstoelekton en sia propra praktiko. La strukturo de la laboraĵo estas kontentiga, la lingvaĵo malpli perfekta. (IPR 4/1990)

Kiam Esperanto estas prenata je la vorto. Pri la vorto kaj la sintakso en la planlingvo Esperanto.

La disertacio esploras la rilatojn inter iuj lingvaj universalaĵoj, la interlingvistika ideologio de d-ro Zamenhof kaj la formo donita al Esperanto sur la sintaksa nivelo, priskribante la morfologion kaj la sintakson de la vorto. Morfologia priskribo forma kaj kvanta de la naturaj lingvoj estas komparita al Esperanto. La planlingvaj projektoj Interlingua kaj Novial kaj la "praesperantoj" estas interkomparitaj. La rezultoj priskribas la du funkciojn de la vortklasaj finaĵoj kaj la vorton surbaze de sintakso kaj de semantiko.La teorio pri la ekzisto de semantikaj vortklasoj estas diskutata en tiu kadro. La du funkcioj de la vortklasaj finaĵoj kondukas al reanalizo de la estiĝo kaj de la morfosintakso de la Esperanto-afiksaro. La konkludo estas, ke planlingvo utiligas malsamgrade la gramatikajn nivelojn(morfologio, sintakso, ktp.) troviĝantajn en la naturaj lingvoj. (la verkinto)